บทที่ 31 คุณควรให้กำลังใจฉัน

คิมเบอร์ลี่ฟังเงียบๆ รอให้เธอระบายอารมณ์สักพัก เมื่อเห็นว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอแดงก่ำ พูดจาก็มีเรี่ยวมีแรง ดูแล้วไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิด

"ในเมื่อตอนนี้คุณแม่ไม่เป็นอะไรแล้ว งั้นหนูกลับก่อนนะคะ คุณแม่พักผ่อนให้ดีๆ" คิมเบอร์ลี่หันหลังเดินจากไป

พิมพ์พรรณตอนนี้โกรธจัด คว้าแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมาขว้างใส่เธอทั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ